Lastige eters – bijna iedere ouder krijgt er vroeg of laat wel eens mee te maken. Tenminste, in bijna ieder gezin waar ik ooit ben geweest was er wel één kind die problemen had (gehad) met eten. Het was eigenlijk ook niet de bedoeling om daar een blog over te schrijven; er is tenslotte al zóveel over geschreven!

Maar toen ik laatst in één week tijd twee keer de vraag van een ouder kreeg ‘wat te doen met mijn kind dat niet eet?!’ en ik toch nog nieuwe inzichten kon geven, besloot ik er een blog aan te wijden. Om niet in de herhaling te vallen, zal ik geen waslijst met tips geven die je op iedere site kan lezen. Ik houd het hier bij de benadering van en omgang met het probleem én het kind.

Geen druk

Oké, eigenlijk weten we dit allemaal wel. Je moet er geen druk op leggen. Maar waarom blijft het dan toch zo verdomd lastig? Omdat je als ouder snel bang bent dat je kind niet genoeg binnen krijgt. Het móet toch wat eten?! Probleem is alleen dat hoe we harder we proberen, hoe minder het kind meestal eet. En sommige ouders voelen zich ook beledigd dat hun kind het eten weigert dat ze net met veel liefde (en bloed, zweet en tranen) hebben bereid.

Diet

 

Laat je zorgen los

Wat betreft de zorgen: wanneer je kind levendig is, actief, gezond en geen ondergewicht heeft, hoef je je waarschijnlijk geen zorgen te maken of hij genoeg binnen krijgt. Doe je dat toch? Ga dan even langs de huisarts of het consultatiebureau en vraag of je zorgen terecht zijn. Wanneer je kind gezond is, laat je zorgen dan los. Echt, het vergt enige moeite, maar het loont. Misschien niet direct, maar sowieso op de lange termijn. Je kunt namelijk, door veel druk te leggen op het eten en door (negatieve) aandacht te besteden aan het slechte eetgedrag, een blijvend eetprobleem creëren.

Gezellig aan tafel

Het is dus niet zo dat wanneer je het loslaat en het slechte eten negeert, je kind altijd per direct goed gaat eten. Maar je voorkomt hiermee dat het erger wordt én dat het blijvend wordt. Geef daarom niet gelijk na een week op wanneer het niet werkt! Want afgezien dat loont op de lange termijn, wordt het in ieder geval weer gezellig aan tafel. Iedere dag strijd om het eten is niet wat je wilt toch? Je wilt juist zo graag dat het weer leuk is en iedereen geniet van het eten. Oké, VERGEET even het ‘genieten van het eten’, maar houd je focus nu bij ‘genieten van het eetmoment’.

Geen aandacht voor eetgedrag

Stop met van alles te proberen om maar wat bij je kind naar binnen te krijgen; je kind krijgt zo namelijk werkelijk alle aandacht voor zijn gedrag en op die manier houd je het gedrag in stand. Besteed aandacht aan andere dingen, praat over hoe jullie dag was of over andere leuke dingen. Zegt dat je kind niet wil eten? Een simpel, niet verwijtend (denk om de toon!) ‘Oké, dan eet je niet’ kan al voldoende zijn.

Kortom: besteed niet teveel aandacht aan het eten en het eetgedrag, maar houd het leuk door met andere dingen bezig te zijn. Maak er in eerste instantie weer een gezellig moment van!

Heb je meer hulp nodig bij het aanpakken van het eetprobleem van je kind? Neem dan eens contact met mij op. 

9 Replies to “HELP! Mijn kind wil niet eten – wat te doen?”

  1. Heel herkenbaar… Nog een aanvulling: doe wat je gevoel je ingeeft. Zo hebben we heel lang geprobeerd niet te belonen met een toetje, aangezien dat afgeraden wordt. Omdat onze oudste klein is voor zijn leeftijd krijgt hij nu als hij goed eet een toetje van naturel yoghurt met rozijnen. Sindsdien eet hij beter en lijkt hij harder te groeien. Wat goed is voor de een is niet altijd goed voor de ander 🙂

    1. Klopt Maud, je moet doen wat goed voelt. Wat je noemt is alleen wel een lastige, want zo wordt eten een machtsmiddel en dat is de reden waarom het wordt afgeraden. Ja, het werkt (meestal), maar je komt dan al snel in ‘… dan krijg je ook geen toetje’. Maar ik kan heel goed begrijpen dat wanneer hij bijvoorbeeld een groeiachterstand heeft, je ook wel eens dingen probeert waarvan je weet dat het misschien niet goed is.

  2. Ik vind het ook heel lastig. Mijn twee oudste zijn nooit moeilijk geweest met eten dus ik dacht dat ik de dans ontsprongen was en toen kwam nummer 3. Die lustte niets maar dan ook echt niets. Ging kokhalzen van tomaatje of een stuk komkommer. Ik heb van alles geprobeerd, samen koken, bordjes leuk opmaken, eten uit andere landen, boos, blij, nou ja, alles en niets hielp. Maar opeens, echt of er een knop omging, was de kleine man er klaar voor om nieuwe dingen te proeven – echt te proeven – en ja hoor, opeens vond hij avocado lekker, inktvis, pompoen. Van de ene dag op de ander.

    1. Wat grappig Frederique! En als ik zo lees wat jullie allemaal eerder geprobeerd hadden, kan ik daaruit opmaken dat jullie er geen druk oplegden? Want ik hoor het vaker dat het dan ineens – soms echt na maanden of zelfs jaren – omslaat en ze alles lekker vinden. Super dat ook je derde nu alles eet!

  3. Grappig genoeg valt de strijd enorm mee, mijn zoon weet dat hij eerst goed moet eten en daarna pas yoghurt krijgt. Maar ook al zou dat niet zo zijn, groeien vind ik uiteindelijk belangrijker, dan kost het maar wat meer tijd, uiteindelijk leren we allemaal wel eten denk ik 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *