Contact met je kind(eren) is soms wel het moeilijkste wat er is. Wanneer ben je nou echt in contact? En wanneer heb je contact?

We liepen vandaag terug van school, ik had Caithlynn net op gehaald en net als iedere andere enthousiaste nieuwsgierige ouder wilde ik ook niets liever vragen of ze het leuk heeft gehad, wat ze gedaan heeft en ga zo maar door. Die ‘standaard’ vragen 😉

Toen bedacht ik mij dat dat niet de manier is want als ik naar mij zelf kijk en ik zou al die vragen krijgen terwijl ik net uit school kom met een vol hoofd van nieuwe indrukken zou ik er niet op willen antwoorden! Dan wil ik gewoon even zijn…



Dus ik vroeg aan Caithlynn hoe ze het heeft gehad op school en vervolgens zei ik haar dat als zij over school wilde praten zij dan naar mij toe mag komen. Ik wil haar zo doende laten weten dat ik er voor haar ben, maar dan eigenlijk wanneer zij het nodig is. En wanneer het haar lukt.

Al verder lopend zegt ze mij dat ze heel moe is en eigenlijk niet meer kan lopen. Ik zei haar dat het nog maar een klein stukje is en ik haar niet ga tillen ( dat lukt mij echt niet al zou ik dat dolgraag doen!). Ik zal er om denken de volgende keer de buggy of de fiets mee te nemen. Okay mama dat is wel goed. Ze pakte mijn hand en zo liepen wij verder.  Het echt huid op huid contact via onze handen. En toen we bijna thuis waren zij ik haar dat ik trots op haar ben want ze is gewoon naar huis gelopen en het is haar gelukt!! Eenmaal thuis moest alle energie die ze had op gespaard op school er uit…. even rennen ( en ik maar denken dat ze moe was) even fietsen, schommelen en gewoon spelen.

Tijdens het spel tussen Caithlynn en Milano ben ik vaak aan het luisteren naar wat Caithlynn allemaal zegt, want dan komt vaak er uit wat er op school is gebeurt. Ze speelt het na. En ik hoor het met trots aan en denk dan alleen maar goed zo meisje gooi alles er maar uit! Even later zit ze aan tafel bij mij. Ik met mijn telefoon en tablet ( Ja ik ben verslaafd en wil er erg graag van af) toen Caithlynn begon te vertellen. Ik heb alles dicht geklapt en weg gelegd en alleen maar geluisterd. Dit was het moment waarbij ik het gevoel had dat ik ook vragen kon stellen. En dat deed ik en ze antwoorde met ‘echte’ antwoorden in plaats van weet ik niet meer, de standaard antwoord van meeste kinderen. En het enige wat ik kon denken op dat moment was; Yes!! dit is wat lijkt te gaan werken voor ons! Naast de vragen die ik bijna elke avond stel aan beide kinderen vlak voor slapen gaan; 1) wat vond je het aller leukste vandaag? en 2) wat vond je het minst leuke vandaag?

Hebben jullie ook van dit soort vragen die jullie gebruiken om contact te krijgen? En welke zijn dat? Wellicht kan ik ze ook gebruiken bij/met onze kinderen 🙂

Ik mag graag open vragen gebruiken en ook de wel bekende bal bij de kinderen leggen zodat zij het gevoel hebben het heft in handen te hebben. Wat ze ook altijd mogen hebben over hun eigen en gevoel. 🙂

 

Tot snel met een lieve groet!

 

Melanie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *