Tijdens de zwangerschap van Mette was ik heel erg bang. Liefde geven, ik wist niet wat “moederliefde” was.
Ik vroeg me af of ik wel geschikt zou zijn als moeder. Kon ik überhaupt wel liefde geven?

Het zwanger zijn, bracht ook een herinnering naar boven.Op 12 jarige leeftijd beviel ik van een heel klein meisje. Ze heeft maar heel even geleefd. In de beleving van delen van mijn binnenwereld, werd ze na haar overlijden, een sterretje
aan de hemel. Zij geven haar de naam Sterre. Ondanks alles was en is Sterre mijn oudste dochter.

Na een bevalling van 38 uur…

werd Mette met een keizersnede ter wereld gebracht.
Ik realiseerde me dat ik niet veel meegekregen had van de bevalling. Er zijn momenten geweest waarop ik aan Ingrid vroeg: Waar ben ik en wat doe ik hier eigenlijk? Achteraf weet ik dat ook ik tijdens de bevalling, geholpen werd door delen van mijn binnenwereld.

Toen ik Mette de eerste keer zag, zat ik niet meteen op een roze wolk. Ze was mooi en heel aandoenlijk. Uren kon ik naar haar kijken. Maar ik was ontzettend bang om ook haar te verliezen.

Na 3 dagen mochten we naar huis. De eerste dagen hadden we kraamzorg. Omdat Mette heel veel huilde waren we blij dat zij deels, de zorg uit handen nam. Na ongeveer een week, stond ik er helemaal alleen voor. Ingrid moest en werken en er was geen kraamzorg meer.

Mette was een baby die constant behoefte had aan lichamelijk contact. Zodra ze niet bij mij of Ingrid was, begon ze ontroostbaar te huilen. Het gevoel dat iemand niet zonder mij kon, was helemaal nieuw voor mij.

Na een aantal weken, kreeg ik een glimlach van Mette, zodra ze haar ogen open deed.
Ik kreeg een heel warm gevoel van binnen. Het besef was er ineens. Dit was onze dochter.
Ik huilde tranen met tuiten en voelde me intens gelukkig.  Daar was het moedergevoel.

In mijn hoofd, zei ik duizenden keren, hoeveel ik van haar hield. Ik wilde het tegen haar zeggen maar kreeg het niet over mijn lippen. Ik wilde zo graag dat zij op zou groeien met het besef dat ik van haar hield. Ik moest en zou, deze woorden naar haar kunnen uitspreken.

Op een avond was ik met Mette alleen thuis. Ingrid was werken. Mette lag heerlijk te slapen op mijn borst. Toen ze wakker werd, gaf ik haar de fles. Ik keek haar heel bewust aan. Eerst kwamen de woorden er hortend en stotend uit . Maar ze waren eruit. De drempel was genomen.

Ik keek haar opnieuw aan. Ik hoorde mezelf zeggen: “weet je wel, hoeveel mamma van je houdt?” Tranen liepen over mijn wangen. Het waren niet alleen de woorden. Het gevoel was er en het was zó intens. Vanaf dat moment was het ijs gebroken.

Iedere avond wanneer ze naar bed ging, zei ik tegen haar: ” Ik houd van jou, van hier tot aan de maan en terug”. Toen Mette peuter was, hebben we de volgende rijm aan vast geplakt: “Morgen is weer een nieuwe dag, dan gaan we leuke dingen doen. Ik geef je nu een dikke zoen”.

Wanneer ik hier aan terugdenk, voel ik me trots. We hebben de cirkel doorbroken.

Ondanks het feit dat ik nooit liefde heb gekregen kan ik het wel geven en ontvangen.

Mirte&Co

One Reply to “Ook liefde geven kun je leren”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *